Amaai, het kwam er weer niet meer van om nog wat te schrijven. De combinatie werk/gezin is toch echt niet te onderschatten. Laat ons dan nog even stellen dat de kinders niet altijd de meest rustige lieve wezens zijn, en het dagdagelijkse huishouden ook niet door de kabouters gedaan wordt...maakt het plaatje compleet nietwaar?
Intussen schrijven we vandaag 9 januari....W. is afgelopen zondag met enkele snowboardliefhebbers richting Franse Alpen vertrokken. Awel...ik had het er echt niet gemakkelijk mee om voor een hele week afscheid te nemen. Intussen tel ik de dagen af (in het begin zelfs de uren!) want ik mis hem verschrikkelijk. En de sissie in mij maakt zich natuurlijk ook wel zorgen: gaat hij het niet te koud hebben, zal hij wat kunnen slapen, eten? En last but not least, blijven alle botten heel?
Neen, laat ons dan al maar een maandje of 2 ouder zijn, en dat we onder ons tweetjes samen in Oostenrijk zitten. Daar kijk ik nu echt naar uit! (maar eerst naar toekomende zondagochtend ;) de liefde zal des te groter zijn! )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten